ch. 21
Att.21.1
Tali modo cum septem et septuaginta annos complesset atque ad. extremam senectutem non minus
dignitate quam gratia fortunaque crevisset (multas
enim hereditates nulla alia re quam bonitate consecutus est) tantaque prosperitate usus esset valetudinis
ut annis triginta medicina non indiguisset,
Att.21.2
nactus est morbum, quem initio et ipse et medici contempserunt:
nam putarunt esse tenesmon, cui remedia celeria faciliaque proponebantur.
Att.21.3
in hoc cum tres menses sine
ullis doloribus, praeterquam quos ex curatione capiebat, consumpsisset, subito tanta vis morbi in imum
intestinum prorupit, ut extremo tempore per lumbos
fistulae puris eruperint.
Att.21.4
atque hoc priusquam ei accideret, postquam in dies dolores accrescere febresque
accessisse sensit, Agrippam generum ad se arcessi
iussit et cum eo L. Cornelium Balbum Sextumque Peducaeum.
Att.21.5
hos ut venisse vidit, in cubitum innixus
'quantam' inquit 'curam diligentiamque in valetudine
mea tuenda hoc tempore adhibuerim, cum vos testes
habeam, nihil necesse est pluribus verbis commemorare. quibus quoniam, ut spero, satisfeci, me nihil
reliqui fecisse, quod ad sanandum me pertineret, reliquum est ut egomet mihi consulam. id vos ignorare
nolui: nam mihi stat alere morbum desinere.
Att.21.6
namque his diebus quidquid cibi sumpsi, ita produxi vitam,
ut auxerim dolores sine spe salutis. quare a vobis
peto, primum ut consilium probetis meum, deinde ne
frustra dehortando impedire conemini.'
